Stríð og friður - auga fyrir auga

Það er ekki laust við að maður fari að hugsa í annarri tóntegund þegar fer að líða að jólum.  Sérstaklega núna. Þegar ég var að aka úti eitt kvöldið um daginn og sá friðarsúluna úti í Viðey til minningar um John Lennon gat ég ekki varist þeirri hugsun hversu lánsöm við erum þrátt fyrir allt að hafa ekki búið við hörmungar styrjalda.  

 

Kannski hafa hinar ytri aðstæður undanfarið líka gert það að verkum að maður fer að hugsa meira um hvað það er sem raunverulega skiptir máli í lífinu: er það                    

húsið? -heilsan? – börnin? – bíllinn? – vinnan? – peningarnir? – fjölskyldan?

Kannski fær maður aðra sýn á þessi atriði núna en maður hafði áður, kannski er vægi þeirra öðruvísi.                                                                                                                 

Ekki síst þegar maður hefur hlustað á John Lennon og horft á þetta myndband.

Athugasemdir

[Ásdís Sigurðardóttir, 2.12.2008 kl. 23:40]

Ég hef verið svo heppin að missa aldrei sjónar á því liðna og tók engan þátt í geðveikinni, fór ekki einu sinni til útlanda frá 2001 - 2008, það er gott að hafa verið skynsamur.

[Húnbogi Valsson (IP-tala skráð) 3.12.2008 kl. 12:38]

Öll stríð eru réttlætt/afsökuð með því að verið sé að verja réttlæti eða að koma á friði. Meira að segja NATO er eitt af þessum skrímslum sem nærast á lygum. Oftast er það hin margumtalaða græðgi og peningahyggja sem býr að baki. Ég hef alltaf verið á móti neysluhyggju. Á ekki bíl, kaupi ekki tískuvarning og gosdrykki og hef aldrei farið í sólarlandaferð. Margt ranglæti í heiminum er til komið vegna óhófs og sérgæsku okkar vesturlandabúa.